تخصیص دارایی ها

تخصیص دارایی به یک استراتژی سرمایه گذاری اشاره دارد که در آن افراد پرتفوی سرمایه گذاری خود را بین کلاسهای دارایی متنوع مختلف تقسیم می کنند تا خطرات سرمایه گذاری را به حداقل برسانند. کلاس های دارایی در سه دسته گسترده قرار می گیرند: سهام ، درآمد ثابت و پول نقد و معادل آن. هر چیزی در خارج از این سه دسته (به عنوان مثال ، املاک و مستغلات ، کالاها ، هنر) اغلب به عنوان دارایی های جایگزین گفته می شود.

عوامل مؤثر بر تصمیم تخصیص دارایی

هنگام تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری ، توزیع نمونه کارها یک سرمایه گذاران تحت تأثیر عواملی مانند اهداف شخصی ، سطح تحمل ریسک و افق سرمایه گذاری است.

1. عوامل هدف

عوامل هدف آرزوهای فردی برای دستیابی به سطح معینی از بازده یا صرفه جویی در یک دلیل یا تمایل خاص است. بنابراین ، اهداف مختلف بر نحوه سرمایه گذاری و خطرات شخص تأثیر می گذارد.

2. تحمل ریسک

تحمل ریسک به میزان تمایل یک فرد و قادر به از دست دادن مقدار معینی از سرمایه گذاری اصلی خود در انتظار پیش بینی بازده بالاتر در آینده اشاره دارد. به عنوان مثال ، سرمایه گذاران ریسک پذیر از نمونه کارها خود را به نفع دارایی های امن تر خودداری می کنند. در مقابل ، سرمایه گذاران تهاجمی بیشتر سرمایه گذاری های خود را در انتظار بازده بالاتر خطر می کنند. در مورد ریسک و بازگشت بیشتر بدانید.

3. افق زمانی

عامل افق زمانی بستگی به مدت زمانی دارد که یک سرمایه گذار در حال سرمایه گذاری است. بیشتر اوقات بستگی به هدف سرمایه گذاری دارد. به طور مشابه ، افق زمانی مختلف مستلزم تحمل ریسک متفاوت است.

به عنوان مثال ، یک استراتژی سرمایه گذاری بلند مدت ممکن است یک سرمایه گذار را وادار کند تا در یک سبد ریسک بی ثبات یا بالاتر سرمایه گذاری کند زیرا پویایی اقتصاد نامشخص است و ممکن است به نفع سرمایه گذار تغییر کند. با این حال ، سرمایه گذاران با اهداف کوتاه مدت ممکن است در اوراق بهادار ریسک پذیر سرمایه گذاری نکنند.

تخصیص دارایی چگونه کار می کند

مشاوران مالی معمولاً توصیه می کنند که برای کاهش سطح نوسانات اوراق بهادار ، سرمایه گذاران باید سرمایه گذاری خود را در کلاس های مختلف دارایی متنوع کنند. چنین استدلال اساسی همان چیزی است که باعث می شود تخصیص دارایی در مدیریت نمونه کارها محبوب شود زیرا کلاس های دارایی های مختلف همیشه بازده های مختلفی را ارائه می دهند. بنابراین ، سرمایه گذاران سپر را برای محافظت از وخامت سرمایه گذاری های خود دریافت می کنند.

نمونه تخصیص دارایی

بیایید بگوییم که جو در حال ایجاد یک برنامه مالی برای بازنشستگی خود است. بنابراین ، او می خواهد 10،000 دلار پس انداز خود را برای یک افق زمانی پنج سال سرمایه گذاری کند. بنابراین ، مشاور مالی وی ممکن است به جو توصیه کند که نمونه کارها خود را در سه دسته اصلی با ترکیبی از 50/40/10 در بین سهام ، اوراق قرضه و پول نقد متنوع کند. نمونه کارها او ممکن است در زیر به نظر برسد:

• سهام
  • سهام رشد کلاه کوچک-25 ٪
  • سهام با ارزش بزرگ-15 ٪
  • سهام بین المللی - 10 ٪
  • اوراق قرضه دولتی - 15 ٪
  • اوراق بهادار با عملکرد بالا - 25 ٪
  • بازار پول - 10 ٪

  بنابراین ، توزیع سرمایه گذاری وی در سه دسته گسترده ممکن است به این شکل باشد: 5،000 دلار/4000 دلار/1000 دلار.

  استراتژی های تخصیص دارایی

  در تخصیص دارایی ، هیچ قانون ثابت در مورد چگونگی سرمایه گذاری یک سرمایه گذار وجود ندارد و هر مشاور مالی از رویکرد دیگری پیروی می کند. در زیر دو استراتژی برتر برای تأثیرگذاری بر تصمیمات سرمایه گذاری استفاده می شود.

  1. تخصیص دارایی مبتنی بر سن

  در تخصیص دارایی مبتنی بر سن ، تصمیم سرمایه گذاری بر اساس سن سرمایه گذاران است. بنابراین ، بیشتر مشاوران مالی به سرمایه گذاران توصیه می کنند که تصمیم به سرمایه گذاری در سهام را بر اساس کسر سن خود از ارزش پایه 100 بگیرند. این رقم به امید به زندگی سرمایه گذار بستگی دارد. هرچه امید به زندگی بیشتر باشد ، بخشی از سرمایه گذاری های متعهد به عرصه های خطرناک مانند بازار سهام بیشتر می شود.

  مثال

  با استفاده از مثال قبلی ، فرض کنیم که جو اکنون 50 سال است و او مشتاقانه منتظر بازنشستگی در 60 سالگی است. طبق رویکرد سرمایه گذاری مبتنی بر سن ، مشاور وی ممکن است به وی توصیه کند که در نسبت 50 ٪ سرمایه گذاری در سهام داشته باشد ، پس از آنبقیه در دارایی های دیگر. این امر به این دلیل است که وقتی سن او (50) را از مقدار صد پایه کم می کنید ، 50 نفر دریافت خواهید کرد.

  2. تخصیص دارایی وجوه چرخه زندگی

  در تخصیص صندوق های چرخه زندگی یا تاریخ هدفمند ، سرمایه گذاران بر اساس عواملی مانند اهداف سرمایه گذاری ، تحمل ریسک و سن آنها ، بازده سرمایه گذاری (ROI) خود را به حداکثر می رسانند. این نوع ساختار نمونه کارها به دلیل مسائل استاندارد سازی پیچیده است. در حقیقت ، هر سرمایه گذار در سه عامل تفاوت های منحصر به فردی دارد.

  مثال

  بیایید بگوییم ترکیب سرمایه گذاری اصلی جو 50/50 است. پس از افق زمانی پنج سال ، تحمل ریسک وی در برابر سهام ممکن است به 15 ٪ افزایش یابد. در نتیجه ، او ممکن است 15 ٪ اوراق قرضه خود را بفروشد و بخش را در سهام دوباره سرمایه گذاری کند. ترکیب جدید او 65/35 خواهد بود. این نسبت ممکن است بر اساس سه عامل تغییر کند: اهداف سرمایه گذاری ، تحمل ریسک و سن.

  نمونه هایی از استراتژی های دیگر

  1. تخصیص دارایی با وزن ثابت

  استراتژی تخصیص دارایی با وزن ثابت مبتنی بر سیاست خرید و نگهدار است. یعنی اگر سهام ارزش خود را از دست بدهد ، سرمایه گذاران بیشتر از آن را خریداری می کنند. با این حال ، اگر در قیمت افزایش یابد ، آنها نسبت بیشتری به فروش می رسانند. هدف این است که اطمینان حاصل شود که نسبت ها هرگز بیش از 5 ٪ از ترکیب اصلی منحرف نمی شوند.

  2. تخصیص دارایی تاکتیکی

  استراتژی تخصیص دارایی تاکتیکی به چالش هایی که ناشی از تخصیص دارایی استراتژیک مربوط به سیاست های سرمایه گذاری طولانی مدت است ، می پردازد. بنابراین ، تخصیص دارایی تاکتیکی با هدف به حداکثر رساندن استراتژی های سرمایه گذاری کوتاه مدت است. در نتیجه ، انعطاف پذیری بیشتری در مقابله با پویایی بازار به آن اضافه می کند تا سرمایه گذاران روی دارایی های بازگرداندن بالاتر سرمایه گذاری کنند.

  3. تخصیص دارایی بیمه شده

  برای سرمایه گذاران از ریسک پذیری ، تخصیص دارایی بیمه شده استراتژی ایده آل برای اتخاذ است. این شامل تعیین مقدار دارایی پایه است که از آن نمونه کارها نباید آن را رها کند. در صورت افت ، سرمایه گذار اقدامات لازم را برای جلوگیری از ریسک انجام می دهد. در غیر این صورت ، تا آنجا که می توانند مقداری را کمی بالاتر از ارزش دارایی پایه بدست آورند ، می توانند به راحتی خریداری ، نگه دارند یا حتی بفروشند.

  4. تخصیص دارایی پویا

  تخصیص دارایی پویا محبوب ترین نوع استراتژی سرمایه گذاری است. این سرمایه گذاران را قادر می سازد تا نسبت سرمایه گذاری خود را بر اساس اوج و پایین بازار و سود و زیان در اقتصاد تنظیم کنند.

  منابع بیشتر

  با تشکر از شما برای خواندن راهنمای CFI در مورد تخصیص دارایی. برای کسب اطلاعات بیشتر و گسترش حرفه خود ، منابع CFI اضافی را در زیر کشف کنید: